"Maus" en galego

Maus é a biografía e o testemuño de Vladek Spiegelman, un xudeu polaco supervivente aos campos de exterminio Nazis, contado a través do seu fillo Art., debuxante de cómic que quere deixar constancia da arrepiante persecución que sufriron millóns de persoas na Europa de Hitler e das consecuencias deste sufrimento na vida cotiá das xeracións posteriores. A grande proeza desta obra é conseguir explicar a traxedia da Historia –con maiúsculas- mediante a historieta –en minúsculas e diminutivo. 

O autor crea unha grella gráfica e literaria na que interactúan e se entrelazan o pasado e o presente; dúas proxeccións históricas que se precisan mutuamente. A do pasado do pai en Polonia, a traxedia familiar de persecución, fuxidas, dor e morte contada por el mesmo a seu fillo, e a do presente dos dous visto polos ollos do fillo: a conflitiva relación emocional entre eles, a alongada sombra da traxedia que afecta aínda a todos os niveis da vida e, sobre todo, a necesidade de comprender.

Maus / Art Spiegelman

Inreves editorial

300 páxinas

PVP 25 €

"El atentado" de Yasmina Khadra e Glen Chapron

O atentado (banda deseñada)

Yasmina Khadra (Autor/a)

Löic Dauvillier (Adaptador)

Glen Chapron (Ilustrador/a)

O ATENTADO é a historia de Amín Jaafari, reputado cirurxián israelí de orixe palestina, que traballa nun hospital de Tel Aviv. Un día un ataque suicida provoca un masacre nun restaurante ateigado de persoas. Amín atende no hospital aos sobreviventes e pouco despois recibe a noticia de que, entre os mortos, atópase a súa muller, e que todo apunta a que se trata da causante do atentado. Desde ese momento Amín non parará tratando de atopar unha explicación ao sucedido e converterase de súpeto en traidor para moitos con quen compartía o mundo aparentemente a salvo no que vivía.

Loïc Dauvillier como adaptador do texto e Glen Chapron como ilustrador plasmaron de forma maxistral a obra de Yasmina Khadra que penetra no complexo armazón do terrorismo islámico.

"Vibrante novela gráfica" L'Express

"Esta historia está magníficamente adaptada por Dauvillier e Chapron" Metro

"O ATENTADO, a novela gráfica adaptada do libro de Yasmina Khadra, é un verdadeiro éxito" Lle Parisien

Colección:  Libros Singulares (LS)

Páxinas: 160

Publicación: Abril 2015

Prezo: 22 euros

I.S.B.N.: 978-84-9104-008-8

Código: 3432741

Formato:  Estándar, Papel

Tamaño: 21,00 x 28,50

Páxinas: 160

Edición: 01ª edición

“Judíos, Conversos e Inquisición en Tui" (2013) de Xesús Vila

“Judíos, Conversos e Inquisición en Tui" (2013) de Xesús Vila

O rico legado xudeo conservado na cidade de Tui impulsa este traballo para tratar de comprender non só a presenza xudea na cidade medieval senón e tamén todo o proceso posterior á expulsión en 1492 que levou a conversión forzosa da minoría xudea penínsular e a consecuente conflictividade social que posibilitou unha actuación profunda e despiadada por parte do Santo Oficio.

A comunidade xudea de Tui caracterizouse por contar con todos os elementos propios para unha boa dinámica da comunidade: Cemeterio, Sinagoga, Carniceiría. Xunto a isto os membros da comunidade tudense ocuparon diferentes partes da cidade miñota nun reflexo da súa integración na cidade episcopal.

A expulsión dos xudeos ou a súa obrigada conversión refletiríase na documentación capitular tudense. Os conversos que quedaron xunto cos que viñeron a través de Portugal favoreceron agrupamentos e relacións entre as familias conversas. As delacións ao Santo Oficio provocadas por envexas e desconfianzas cara a un colectivo con gran capacidade económica e política, traerá consigo numerosos procesos inquisitoriais ao longo dos séculos XVI e XVII, cuxa testemuña máis notable serán os Sambenitos da Catedral de Tui, únicos conservados en España.

O patrimonio histórico tudense tamén se nutre de elementos singulares ademais dos tradicionais. Entre eles están o relacionado coa comunidade xudea e conversa que aportaron un conxunto de obras e elementos arquitectónicos (casas pertencentes á comunidade medieval ou a Torre do Xudeo da muralla da cidade), a menorá do claustro catedralicio, a pratería da catedral obra de prateiros xudeos e conversos, ou os sambenitos como testemuña dunha época de intolerancia e de obsesión pola unidade relixiosa.

O autor

 

Xesús Víla, é licenciado en Xeografla e Historia pola UNED posgrado en Historia, Teoría e Método das Humanidades e as Ciencias Sociais (USC). Master en Lecturas sobre a Cidade Histórica Arte. Patrimonio Cultural e a súa Xestión (USC) Ten publicado diferentes libros de arte, historia e antropoloxía sobre a cidade de Tui e a súa bisbarra entre outros “O Tui esquecido” (1999) “Pazos e Casas de Tui e Valença” (2000) “Tui e Valença nos séculos XI a XV” (2001) “Antiguas fiestas” (2003) “Xudeus e Conversos en Tui” (2004) “Corpo Santo/San Telmo” (2009) Obtivo o segundo premio da Historia Medieval de Galicia e Portugal 2006 polo seu traballo “A Cidade de Tui durante a baixa Idade Media” e o Primeiro Premio de Historia Medieval de Galicia e Portugal no 2009 polo seu traballo “A Casa de Soutomaior 1147-1532”. Nestes momentos está a realizar a tese doutoral sobre “Dinámicas urbanas en la frontera del Miño durante el siglo XIX. Sociedad y arquitectura en Tui y Valença”

Götz e Meyer, de David Albahari

Por Mónica Molanes Rial el Lun

http://www.xeadodetoxo.com/cultura/g%C3%B6tz-e-meyer-de-david-albahari

Setenta anos despois do comezo definitivo do exterminio xudeu por parte da Alemaña nazi, a Shoa segue a ser un tema de actualidade na literatura europea actual. David Albahari expón en Götz e Meyer a súa particular visión do conflito, centrada nun dos episodios máis cruentos do proceso aniquilador da comunidade xudía que se levou a cabo nos anos da Segunda Guerra Mundial: unha vez que os soldados nazis fusilaron á meirande parte dos presos xudeus do campo de concentración da Feira Internacional de Belgrado, asasinaron as mulleres, anciáns en nenos con emisións de monóxido de carbono do tubo de escape dos camións que usaban para trasladalos a Jajinci, onde se desfacían dos corpos. 

A novela de Albahari, un desacougante punto e seguido que chega a saturar, é a historia dun profesor serbio que, tentando reconstruír a súa árbore xenealóxica descobre a Götz e Meyer, os suboficiais nazis encargados de conducir o Saurer no que se transportaban os corpos e que, probablemente, colaboraron no asasinato dalgúns dos seus familiares que morreron nese campo de concentración. A teima do profesor por comprender o terrible episodio da súa historia familiar, converte a Götz e a Meyer nunha fixación que o obsesiona na súa vida cotiá, ata o punto de trasladar a súa cisma ao alumnado: leva aos rapaces e ás rapazas a percorrer en autobús os antigos terreos do campos de concentración de Belgrado mentres lles relata a historia de Adam, un neno que conseguiu sobrevivir ás emisións de monóxido de carbono do camión grazas a unha máscara antigás pero que foi asasinado por un militar nazi cando o descubriu. O angustioso relato desacouga aos rapaces que se converten en depositarios da memoria dun episodio da historia recente que debe ser recordado sempre porque, como se di na novela, “A memoria, dixen, é o único xeito de vence-la morte”.

Xunto á cuestión da memoria dos vencidos e dos ausentes planea na novela a reflexión sobre os colaboradores do xenocidio, representados nas figuras de Götz e Meyer, os executantes últimos das atrocidades do réxime nazi. Homes con familia, con fillos no caso de Götz, coma os que asasinan, que aceptan exercer de  verdugos das vítimas da tolemia hitleriana. Son quen de agasallar aos nenos con bombóns no campo de concentración e asfixialos pouco despois no Saurer que conducen.

A novela non aporta demasiadas novidades respecto a estes dous temas principais salvo, quizais, a particularidade de situar a acción na desaparecida Iugoslavia na que o tema da memoria adquire unha sobre significación. A descrición das atrocidades da guerra e a recorrencia á polémica pregunta de onde estaba Deus en Auschwitz súmanse á lista de lugares comúns cos que Albahari traballa no texto. Aínda así, a lectura da novela resulta proveitosa tanto pola intelixente escritura de moitas das súas páxinas, cargadas de sutil ironía e certo lirismo, como pola pertinencia da denuncia dun dos episodios máis vergoñentos da historia europea recente pois, como se di na novela, “Non hai nada mais terrible có baleiro, nada máis presente co ausente”

Drohobycz, Drohobycz. De Henryk Grynberg

Drohobycz, Drohobycz

Henryk Grynberg

Tradución Francisco Javier Villaverde

Páxinas 336

Formato 13,5 x 21,5 cm.

ISBN-13 978-84-92698-26-4

Publicación Novembro 2011

Desde os últimos días do artista e escritor Bruno Schulz, até o destino dun escravo científico na Unión Soviética ou o de millóns de seres humanos que se desvaneceron sen deixar rastro: en cada unha das 13 historias verdadeiras de Drohobycz, Drohobycz, estala sen piedade a devastación que ocasionou o Holocausto e as feridas que para sempre deixou nas súas vítimas e sobreviventes.

«(Drohobycz, Drohobycz) supón un intento de facer regresar á vida as innumerables existencias xudías perdidas na Shoah. A paixón do autor faille merecer ser lido en moitas linguas e países», Czeslaw Milosz.

«Todo un acontecemento literario», Ryszard Kapuscinsky.

«O rabino dicíanos que os monumentos de pedra son fráxiles, que os monumentos máis sólidos son os nenos. Que contra Hitler o que se necesita son xudeus de carne e óso, non de pedra. Contra que Hitler?, preguntaba a xente estrañada. Pero se Hitler xa non existe? Só en aparencia, contestaba o rabino», H.Grynberg.

«E se vai vostede algún día a Treblinka, rógolle que rece algunha breve oración no meu nome fronte á pedra que representa o gueto de Varsovia. Alí non só perdín aos meus seres máis queridos: todo o mundo xace alí», H.Grynberg

O rabino de Bacherach. De Heinrich Heine

O rabino de Bacherach

Heinrich Heine

Tradución Paula Sánchez de Muniain

Páxinas 72

Formato 13,5 x 21,5 cm.

ISBN-13 978-84-92698-35-6

Publicación Abril 2012

No rabino de Bacherach escoitamos as mesmas vellas acusacións de sempre contra os xudeus: espertaron a ira de Deus, envelenaron as fontes coa axuda dos leprosos, roubaron hostias consagradas e perforáronas con coitelos até facer que brotase sangue delas, sacrificaron a nenos cristiáns para utilizar o seu sangue nos seus ritos nocturnos de Pascua.

O rabino de Bacherach, un home austero, bondadoso e recto, vese obrigado a fuxir precipitadamente da súa casa xunto coa súa bela esposa Sarah: alguén deixou o cadáver dun neno oculto baixo a mesa familiar e el sabe o que iso significa. Empezan así unha fuga errante que lles levará a vivir extraordinarias aventuras e coñecer pintorescos e excéntricos personaxes.

Breve, intensa, fermosísima, O rabino de Bacherach é unha novela inédita do gran Heinrich Heine, que, do mesmo xeito que a tráxica historia do pobo xudeu, móstrasenos inacabada, coma se a súa escrita non puidese ou non quixese chegar xamais a ser concluída.

"É costume na sinagoga que quen escapase dun gran perigo, adiántese en público tras a lectura dos parágrafos da Lei e agradeza a súa salvación á Providencia divina", Heinrich Heine

"Israel siglo XXI: Tradición y vanguardia". Varios autores

Título: “Israel, siglo XXI. Tradición y vanguardia”
Coordinadores: Alfredo Hidalgo Lavié y Jacqueline Tobiass
Editorial: Netbiblo (A Coruña)

Idiama: español

.

O extraordinario Israel, recente e actual

A editorial coruñesa Netbiblo ven de editar un interesante libro de autoría colectiva, no que se fai unha ampla radiografía do Estado de Israel, desde a súa independencia até a entronización de Tel Aviv como cidade modernísima e refuxio privilexiado dos colectivos de gais e lesbianas. A publicación, na que interveñen dezaoito autores españois e israelís na súa maioría, aproveitou o aniversario dos 25 anos do establecemento de relacións diplomáticas entre Madrid e Jerusalém, para ofrecer aos lectores hispanofalantes unha visión caleidoscópica de Israel, practicamente imposíbel de obter a través das sesgadas imaxes que a diario difunden os medios de comunicación.

O volume, escrito de forma amena e rigorosa por investigadores, docentes universitarios, xornalistas, arquitectos ou diplomáticos como Alejandro Baer, José Antonio Lisbona, Natan Lerner, Herzl Inbar, Pilar Rahola, Rosa Moro, Esther Bendahan ou Horacio Vázquez Rial, aborda a antigüidade bíblica, os balbuceos do Estado ou a Shoáh, pero tamén analiza as institucións democráticas do país, o seu pluralismos social e multicultural, a súa implicación exemplar na cooperación internacional, o seu rechamante -por elevadísimo- desenvolvemento técnico e científico, ou as súas achegas arquitectónicas e culturais.
 

Ao longo de case 300 páxinas, nas que se inclúen case unha trintena de fotos de Tzipi Litvak, debúllanse con obxectividade -e con espírito crítico- cuestións tan espiñentas como o conflito cos palestinos, o antisemitismo, as relacións con España ou o papel dos haredim, así como aspectos tan novos cales son o constitucionalismo sen Carta Magna do país hebreo, o milagre de pasar dunha terra desértica a unha sociedade líder en coñecemento e en I+D, as particularidades do cinema, a literatura e o cómic no Pobo do  Libro, ou a revolución de converter á súa cidade máis antiga na capital, non do país, como queren os xornais españois, senón do mediterranean cool.

Un traballo colectivo, en suma, cuxa lectura é máis que recomendabel.

De repente en lo profundo del bosque. De Amos Oz

Descarga aquí o libro en pdf
http://danielnaj.files.wordpress.com/2011/05/de-repente-en-lo-profundo-del-bosque-amos-oz.pdf

Axuda humanitaria internacional de Israel

Axuda humanitaria internacional de Israel : http://www.cidipal.org/sos.pdf

El jardín de los Justos. De Gabriele Nissim

El Jardín de los Justos

Gabriele Nissim

Editorial: KAILAS

ISBN: 84-934072-1-6

Prezo: 20,85

Idioma: español

Sinopse

El jardín de los justos conta a vida do xuiz Moshe Bejski, presidente desde 1970 ate 1995 da Comisión dos Xustos dentro da institución Yad Vashem de Jerusalén. Vítima do Holocausto, ao que consiguiu sobrevivir grazas a axuda de Oscar Schindler (Besjki é unha das 1.200 persoas da famosa Lista), Moshe Bejski dedicou o resto da súa vida a buscar a aqueles que, coma o empresario alemán, realizaron accions altruistas de salvamento en favor dos xudeus. Estas persoas recibiron o recoñecemento ao seu valor coa plantación dunha árbore no chamado Xardín dos Xustos en Jerusalén, onde na actualidade lémbranse a máis de 15.000 salvadores dos xudeus.

A modo de biografía, o periodista italiano Gabriele Nissim documenta a vida de Moshe Bejski, a vez que reconstrue os casos máis significativos dos xustos do Holocausto. Historias reais e heroicas, protagonizadas por xente corrente, que ilustran as posibilidades do individuo para loitar contra o mal autorizado pola lei. Ao mesmo tempo, co seu relato Nissim trascende o mero documento histórico e biográfico e toma o relevo a Bejski, creando a base teórica dunha orixinal e revolucionaria perspectiva histórica: a memoria do ben nun xenocidio.

Informa: IPL

Convite presentación Esther Bendahan Cohen na Coruña

Esther Bendahan Cohen narra a desintegración do mundo sefardí

'Déjalo, ya volveremos' recolle "a memoria dun pobo que nunca poderá volver", di a autora

.

Por Virxinia Collera

"Dájalo, ya volveremos", díxolle a Reina o seu pai. Ela quería levar consigo a España un armario que encerraba a súa mitoloxía infantil e colocalo na súa nova casa en Madrid. Non puido ser. O episodio non foi dramático pero quedou almacenado na súa memoria. Os xudeus sefardíes que deixaron en Marrocos a súa identidade e a súa cultura tampouco se abandonaron ao drama cando se dirixían a Europa para construírse unha nova vida. Esther Bendahan Cohen (Tetuán, 1964) narra na súa terceira novela, "Déjalo, ya volveremos (Seix Barral), a desintegración do mundo xudeu sefardí e da infancia. "Esta novela recolle a memoria do meu pobo e dunha sociedade que nunca poderá volver ao lugar do que saíu", explicou a escritora e xornalista durante a presentación do libro. Bendahan decantouse por unha voz infantil para articular a narración da novela porque representa unha etapa que descoñece que deparará o futuro. "Para min era máis fácil construír a inocencia para contar a historia, na idade adulta xa tes feridas que che acompañan". A novela arrinca nun momento histórico no que un mundo de centos de anos desmorónase. Reira, unha nena de sete anos que vive en Tetuán coa súa familia, observa con inocencia un ambiente de crecente hostilidade, onde o acoso e a tensión social acaban por empuxar á fuxida da súa familia e de moitas outras. A autora salpica o seu discurso de cifras, datas, datos e referencias dunha cultura, a súa, que apaixonalle. "Estou contenta porque con esta novela puiden suscitar o recordo noutras persoas que coa súa lectura poden evocar historias similares". A inocencia de Raíña non lle resta curiosidade por un mundo adulto que lle fascina, e ao que trata de achegarse con axuda dos xogos propios da súa idade.

Cada noite, a nena e dona Francisca -que coidaba dela e os seus irmáns cando os seus pais estaban fóra- xogaban ao xogo do pasaporte falso. As regras consistían en inventar a historia dun pasaxeiro do barco Pisces. Un pasatempo de ficción pero un navío real. "Ese barco partiu de Casablanca e nel ían moitas familias xudías que buscaban o exilio en Israel. O barco afundiuse na costa de Alhucemas, as familias morreron e a tripulación sobreviviu. Foi todo moi estraño", asegurou a escritora. Ese barco impactou a memoria dos xudeus, e foi aparecendo na vida de Bendahan en forma de recortes de xornais, testemuños, documentais, anécdotas. Por iso, decidiu plasmalo na ficción da novela. "Déjalo, ya volveremos" é a terceira incursión literaria de Esther Bendahan. A primeira, "Soñar con Hispania" (Tantín), escribiuna a catro mans con Esther Benari, e coa segunda, "Desojando alcachofas" (Seix Barral), cultivou un notable éxito. A terceira é, di, a novela que sempre quixera escribir. "Agora é o lector quen debe pór da súa parte".

El País - 16.03.2006