sexta-feira, 26 de dezembro de 2008

quarta-feira, 3 de dezembro de 2008

Jerusalén: ida y vuelta. De Saul Bellow


JERUSALEN: IDA Y VUELTA

de Saul Bellow
EDICIONES PENINSULA, S.A.
Lingua: CASTELLANO

Encadernación: Capa branda

ISBN: 9788483076187

Colección: ALTAIR VIAJES

Nº Edición:1ª

Ano de edición:2004

Praza edición: BARCELONA

Xerusalén, testemuño impactante e atractivo, é tamén un intento rigoroso para chegar a entender a historia e o futuro de Israel. Bellow anota as diversas opinións, paixóns e soños de distintos israelís (Yitzak Rabin, Amos Oz, o editor do xornal de árabe máis grande de Israel, un Kibbutznik que escapou do gueto de Varsovia), mergullándose na cultura e as paisaxes deste "pequeno estado en crise permanente", e engade as súas propias reflexións sobre ser xudeu no século XX. A viaxe de Saul Bellow non é simplemente unha exploración dunha bela cidade afectada de problemas, senón unha obra literaria de grande consideración e importancia que contén reveladoras reflexións e entrevistas repletas de historia e literatura sobre os desafíos e o espírito único de Israel.

segunda-feira, 1 de dezembro de 2008

13 Años que cambiaron el mundo. Mi vida en el Mossad. De Ephraim Halevy


13 AÑOS QUE CAMBIARON EL MUNDO. MI VIDA EN EL MOSSAD

Ephraim Halevy

Editorial: Ediciones B

ISBN: 8466633936

Tras anos de traballo no Mossad, e sendo director da recoñecida axencia de intelixencia israelí entre 1998 e 2002, Ephraim Halevy abre os seus arquivos persoais e proporciona ao lector unha mirada lúcida e detallada sobre os asuntos que contribuíron de maneira decisiva a cambiar a historia do mundo. Desde o final da guerra Irán-Iraq en 1988 até os atentados da Al Qaeda contra as Torres Xemelgas en 2001, transcorreron trece anos nos que o papel de Israel e as súas relacións foron determinantes para a formación das actuais políticas globais. Nesta apaixonante crónica, Halevy detense non só sobre feitos concretos do pasado, trazando perfís de importantes personaxes como Yaser Arafat, Sadam Hussein, Hafiz Al-Assad, Muamar Gadafi, Bill Clinton, George Bush pai e George Bush fillo, senón tamén sobre asuntos máis recentes, como os atentados de Madrid e Londres.

terça-feira, 25 de novembro de 2008

Camilo Xosé Cela en Israel


Inauguración da Biblioteca Camilo Xosé Cela en Tel Aviv.

sábado, 22 de novembro de 2008

La Rebelión: La lucha clandestina por la independencia de Israel. De Menajem Beguín


La Rebelión: La lucha clandestina por la independencia de Israel
Menajem Beguin
Edita: Inédita Ediciones
Lingua: CASTELLANO
Encadernación: Tapa dura
ISBN: 9788492400225
Nº Edición:1ª
Ano de edición:2008
Praza edición: BARCELONA
Prezo: 27 Euros
Imprescindible autobiografía de Menajem Beguin. O libro narra a historia da guerra librada polo movemento clandestino Irgún (Irgun Tzvai Leumí, Organización Militar Nacional) contra as forzas británicas de ocupación en Palestina, contada polo que foi o seu líder, Menajem Beguin. É a emocionante crónica das loitas internas que presidiron a creación do moderno Estado de Israel, de accións audaces e de momentos tráxicos como a voadura do Hotel King David de Xerusalén, sede do mando británico, a toma da fortaleza de Accre ou as mentiras ao redor das mortes na aldea árabe Deir-Yassin. É tamén a reivindicación dun político íntegro e honesto que aparcou os intereses políticos propios en beneficio do novo Estado que se creaba. "A Rebelión" é unha historia de heroísmo, abnegación e traxedia que retrata como ningunha obra fixo antes a historia máis oculta da independencia do Estado de Israel.
O autor:
Menajem Beguin. (Brest-Litovsk 1913-1992) no seo dunha familia sionista, enrolouse aos 16 anos no movemento xuvenil Betar, creado por Vladimir Jabotinsky, que acabou liderando e dotando de estrutura en 1939. En 1973 uniuse a outros partidos creando o Partido Likud, co que gañou as eleccións en 1977. Primeiro Ministro entre 1977 e 1983, obtivo o Premio Nobel da Paz tras os Acordos de Camp David cos presidentes Sadat e Carter. En 1982 ordenou a Operación Paz en Galilea co obxectivo de desmantelar as bases terroristas da OLP no sur do Líbano, pero a prolongación da guerra e as masacres de Sabra e Chatila precipitaron a súa demisión en 1983.

quarta-feira, 19 de novembro de 2008

HOLOCAUSTO. RECUERDO Y REPRESENTACION. De Alex Baer


HOLOCAUSTO. RECUERDO Y REPRESENTACION
ALEJANDRO BAER
Editorial: LOSADA
Colección: ENSAYO
360 páginas
Isbn: 84-96375-38-2


Existe no imaxinario colectivo unha memoria do Holocausto tecida non só polas testemuñas dos subrevivintes senon tamén polas imaxes creadas polos medios de comunicación e o arte das últimas décadas. Unha memoria que mestura recordo e representación usando actores, símbolos e ate os complexos montaxes de efectos especiais dos museos máis modernos. Alejandro Baer analiza esta forma mediática do recordo non só como sociólogo, senon tamén como pertenecente a esa nova xeración de estudiosos do Holocausto que naceron xa na época dos medios de comunicación de masas. A xa longa controversia que enfronta aos detractores destas formas ´estetizadas´ de recordar o horror cos partidarios de non deixar morrer o recordo se analiza en este documentadísimo e apaixonante estudo. As películas de Spielberg e Benigni, as series de televisión e os grandes espazos memoriais dedicados ao Holocausto, as viñetas humorísticas dos periódicos ou o recurso aos arquivos fotográficos presentan ao lector unha complexa panoplia de modos de ver, de recordar e de representar unha historia que ninguén pode considerar allea. Un capítulo final dedicado á memoria en España pecha un libro dirixido tanto aos interesados na historia como a periodistas ou cineastas, e a todos os que se preocupan polo seu papel como espectadores e consumidores de imaxes.

domingo, 2 de novembro de 2008

LOS ORÍGENES DEL TOTALITARISMO. De Hannah Arendt


Los origenes del totalitarismo
Hannah Arendt
Ensaio
624 páxinas
Taurus
Prezo 31,40 euros

Hannah Arendt deixou unha inxente obra filosófica e estudou o Holocausto como só unha muller excepcional, cunha enorme capacidade de análise, ademais de xudía, podía facelo. O fenómeno nazi foi diseccionado pola súa pluma e así o contou ao longo da súa obra, demostrando con iso a banalidade do mal. Recomendado para mentes dispostas a engulir e procesar conceptos. A clave: Como a cuestión xudía, aparentemente intranscendente, desembocou na creación do movemento nazi, a guerra mundial e o exterminio. O mellor: Os capítulos referidos ao antisemitismo e ao antiimperialismo. Un dos legados máis importantes que deixou Arendt á humanidade foi desvelar a orixe do nazismo, os seus antecedentes e por que desembocou nunha orxía de morte. A escritora e pensadora estudou na universidade de Heidelberg e se doutorou en filosofía baixo a dirección de Karl Jaspers cunha tese sobre o amor en San Agostiño. Alí, naquel campus, coñeceu ao controvertido autor de Ser e tempo, Martin Heidegger, de quen foi discípula e amante. Este insigne profesor é un dos filósofos máis influintes do século XX, foi militante convencido do nacionalsocialismo e tivo unha natureza mesquiña que deixou patente, entre outras, na relación co seu mentor, Husserl. Hannah tivo que fuxir de Alemaña coa ascensión do nazismo; marchou exiliada a Francia onde coñeceu a Walter Benjamin, pero o exército alemán ocupou o país e novamente tivo que fuxir, esta vez aos Estados Unidos. Para entón xa definira o mal moderno como a imposibilidade dos individuos para representarse mentalmente a consecuencia dos seus actos, referíndose aos criminais de guerra. A pesar das radicais diferenzas ideolóxicas, a súa relación con Heidegger desde os anos vinte mantívose no tempo, tanto intelectual como sentimentalmente. O profesor considerouna sempre a paixón da súa vida, aínda que estaba casado. Ambos se influíron mutuamente a pesar de que, co nazismo no poder, militaron en bandos opostos pois Heidegger pronto manifestou un acusado antisemitismo. Durante uns anos mantivéronse separados e retomaron a relación en 1950, até a morte de Hannah, que se casou en 1929 con Günter Anders, tamén discípulo de Heidegger e colaborador de Bertold Brecht. En 1936 divorciáronse. Arendt obtivo fama internacional anos máis tarde cando escribiu unha reportaxe para o semanario norteamericano The New Yorker sobre o xuízo en Xerusalén do criminal Heichmann, tenente coronel das SS e un dos máximos responsables da Solución Final, é dicir, o exterminio xudeu.

sexta-feira, 31 de outubro de 2008

LOS APELLIDOS JUDEOESPAÑOLES. De Malka González Bayo


LOS APELLIDOS JUDEOESPAÑOLES

Coordina:Malka González Bayo

Colección: CÁBALA E JUDAÍSMO

Código: 4734

ISBN: 9788497774734

Formato: 13,5 cm x 21 cm

Prezo: 12,00

Páxinas: 272

Número edición: 1ª

Data edición España: 9/2008

Edita: Ediciones Obelisco

Descrición: Cada vez son máis as persoas en todo o mundo que se preguntan acerca das súas orixes e os seus posibles antepasados xudeus; unha das formas de realizar ese rastrexo consiste en indagar nos apelidos da árbore xenealóxico na procura de vestixios hebreos. O presente libro recolle unha serie de estudos realizados por diversos especialistas sobre a pegada deixada polos xudeus a través dos apelidos xudeoespañoles. Do mesmo xeito que outros de tema similar, proponse introducir a recuperación dos apelidos sefardíes, pero ademais quere facelo desde a óptica dos Anusim. A edición do libro foi coordinada por Malka González Bayo, que é tamén autora dun traballo sobre a "memoria mutilada" e xunto con outro de Nurit G. Vidal sobre o espertar dos Anusim forman o corpo do libro. Un artigo sobre a xudeofobia reflectida nos apelidos, a cargo de Gustavo D.Perednik, e un estudo sobre algúns apelidos cataláns con reminiscencias xudías, realizado por Juli Peradejordi, conclúen o libro. A modo de apéndice, ofrécese unha exhaustiva listaxe de apelidos de xudeus sefardíes e de conversos. Esta é unha obra que se dirixe tanto aos especialistas do sector como aos lectores curiosos que queren descubrir algo máis sobre a orixe do seu apelido.

quinta-feira, 30 de outubro de 2008

Flores para Hitler. De Leonard Cohen

Sou um sacerdote de Deus
Sou um sacerdote de Deus
Ando pelas ruas
com os bolsos nas minhas mãos
Às vezes sou mau
e às vezes sou muito bom
Acredito que eu acredito
em tudo que eu preciso
Gosto de ouvir você dizer
enquanto dança com uma cabeça rolando
numa bandeja de prata
que sou um sacerdote de Deus
Achei que estava fazendo outras 100 coisas
mas eu era um sacerdote de Deus
Amei umas 100 mulheres
jamais contei a mesma mentira duas vezes
Eu disse Oh Cristo tu és um egoísta
mas reparti meu pão e arroz
Ouvi minha voz dizer à multidão
que eu estava só e era um sacerdote de Deus
o que me tornou tão vazio
que até hoje em 1966
não estou certo de ser um sacerdote de Deus

Não Judeu
Qualquer um que diga
que não sou um Judeu
não é um Judeu
sinto muito
mas essa decisão
é final

Cristo da Cidade
Após a guerras incontáveis sobreviver,
Ele chega cego e desesperadamente mutilado.
Ele suporta os bondes ao amanhecer
E conta os anos num quarto da rua Peel.
Mantido em seu lugar como um judeu da corte,
Para aconselhar sobre furacões e pragas,
Ele nunca caminha com eles pelo oceano
Ou adere a seus jogos solitários nas calçadas.

O gênio
Por você
eu serei um judeu do gueto
e dançarei
porei meias brancas
em meus membros deformados
e envenenarei poços
por toda a cidade
Por você
eu serei um judeu apóstata
e contarei ao padre español
sobre o voto de sangue
no Talmude
e onde os ossos
do menino estão ocultos
Por você
eu serei um banqueiro judeu
e arruinarei
um velho e orgulhoso rei caçador
e acabarei com sua dinastia
Por você
eu serei um judeu da Broadway
e chorarei em teatros
por minha mãe
e farei pechinchas
por debaixo do pano
Por você
eu serei um médico judeu
e procurarei
em todas as latas de lixo
por prepúcios
para costurar de volta
Por você
eu serei um judeu de Dachau
e cairei na lama
com membros deformados
e uma dor intumescida
que ninguém poderá entender

Uma nota sobre o título
Um
tempo atrás
esse livro seria
chamado
SOL PARA NAPOLEÃO,
e antes disso ainda
ele seria
chamado
MUROS PARA GENGIS KHAN.

Folk
flores para hitler o verão bocejava
flores por toda minha grama nova
e aqui há um vilarejo
estão pintando ele para o feriado
aqui há uma igrejinha
aqui há uma escola
aqui há alguns cães fazendo amor
as bandeiras brilham como roupa lavada
flores para hitler o verão bocejava

Herança
A cena de tortura aconteceu sob uma redoma de vidro
como as que devem proteger um relógio valioso.
quase ouvi um sino tocar
quando puseram a tenaz
e o corpo estremeceu e apagou num desmaio.
Todos eram minúsculos e tinham as bochechas rosadas
e se eu pudesse ouvir um grito de dor ou de triunfo
seria minúsculo como a boca que o emitiu
ou como uma nota só de uma caixinha de música.
A redoma do drama estava ajustada
como uma gigantesca pérola barroca
sobre um anel de noivado ou broche ou medalhão.
Sei que você se sente nua, queridinha.
Sei que você odeia morar no campo
e mal pode esperar pelas revistas brilhantes
que chegam toda semana, todo mês.
Examine a casa de sua avó novamente.
Há uma herança em algum lugar

O fracasso de uma vida secular
O operário da dor chega em casa
após um dia árduo de tortura.
Ele chega com sua tenaz.
Põe no chão sua maleta negra.
Sua mulher lhe bate com uma força
e um grito jamais vistos em sua profissão.
Ele percebeu a vida Dachau dela,
soube que sua carreira estava arruinada.
Havia algo mais a fazer?
Ele vendeu sua maleta e a tenaz,
e se desfez.
Um homem deve ser capaz de levar algo à sua mulher.

O que estou fazendo aqui
Não sei se o mundo mentiu
Eu menti
Não sei se o mundo conspirou contra o amor
Eu conspirei contra o amor
O ambiente de tortura não é consolo
Eu torturei
Mesmo sem o cogumelo atômico ainda assim eu teria odiado
Ouça
Eu faria as mesmas coisas ainda que não houvesse morte alguma
Não serei pego como um bêbado sob a fria corrente dos fatos
Eu recuso o álibi universal
Como uma cabine telefônica vazia vista de noite
e lembrada
como os espelhos de um saguão de cinema
consultados apenas na saída
como uma ninfomaníaca que amarra centenas
em uma estranha irmandade
Eu espero
até cada um de vocês confessar

Hitler o tumor cerebral
Hitler o tumor cerebral espia por meus olhos
Goering derrete barras de ouro em minhas entranhas
Meu pomo-de-adão incha com a cabeça toda de Goebbels
É inútil dizer a um homem que ele é Judeu
Estou fazendo do seu beijo um abajur
Confesse! confesse!
é o que você exige
embora acredite que esteja me entregando tudo

Tudo que há para saber sobre Adolph Eichmann
OLHOS: ............. Médios
CABELOS: ................. Médios
PESO: ............ Médio
ALTURA: ........... Média
TRAÇOS CARACTERÍSTICOS: ...... Nenhum
NÚMERO DE DEDOS: .............. Dez
NÚMERO DE DEDOS DOS PÉS: .............. Dez
INTELIGÊNCIA: ...... Média
O que você esperava?
Garras?
Incisivos enormes?
Saliva verde?
Loucura?

Ópio e Hitler
Muitas crenças
o fizeram fulgir –
ópio e Hitler
o fizeram dormir.
Uma Negra com
um apetite e tanto
ajudou-o a pensar
que não era branco.
Ópio e Hitler
revelaram um mundo
feito de vidro.
Para um assunto
assim inofensivo
não há cura:
o estado se levantou
de um beijo com úlcera.
No céu um sonho
já esteve cravado
um sol de verão
quando estava elevado.
Ele queria nos olhos
uma venda feita de pele,
queria que a tarde
começasse em breve.
Uma lei quebrada –
mais nada iria durar.
Se o mundo era de cera,
o dele a se moldar.
Não! Por uma dose de história
ele ficava todo atrapalhado.
O sol se soltou,
e a sua mulher ao seu lado.
Imersos, seus corpos
faziam uma escuridão tal,
o Líder iniciou
um discurso racial.

Um diálogo em migração
Ele usava bigode preto e cabelos de couro.
Falávamos sobre os ciganos.
Não roa as unhas, eu lhe disse.
Não coma tapetes.
Tome cuidado com os coelhos.
Seja esperto.
Não fique acordado a noite toda assistindo
desfiles no Altas Altas Altas Horas da Madrugada
Não faça caca em seu uniforme.
E quanto a todos os bons generais,
os belos e velhos nobres lutadores,
os valentes Junkers,
os valentes Rommels,
os valentes Embaixadores von Cabelos Prateados
que renunciaram em 41?
Tire esse sorrisinho de seu rosto.
O Capitão Marvel assinou o contrato dos chicotes.
Joe Palooka fabricou os chicotes.
Li’l Abner embalou-os em caixas.
Os irmãos Katzenjammer conceberam experimentos.
Meras engrenagens.
Achou! Miss Sabão Humano.
Isso jamais aconteceu.
Oh castelos do Reno.
Oh loira SS.
Não acredite em tudo que vir nos museus.
Eu disse TIRE ESSE SORRISINHO
incluindo a espuma na boca de nojo e superioridade.
Não gosto do jeito que você vai ao trabalho toda manhã.
Como é possível os ônibus ainda passarem?
Como é possível ainda fazerem filmes?
Eu creio piamente na Segunda Guerra Mundial.
Estou convencido de que aconteceu.
Não estou certo da Primeira Guerra Mundial.
A Guerra Civil Espanhola – talvez.
Eu creio em dentes de ouro.
Eu creio em Churchill.
Não me diga que ateamos fogo em berços.
Acho que você está exagerando.
O Tratado de Westphalen se apagou
como uma mancha de batom no Monumento Blarney.
Napoleão era um bronco sexy.
Hiroshima tirou o Made in Japan do papel.
Acho que devemos deixar as cinzas adormecidas descansarem.
Eu creio piamente em toda a história
Eu me lembro,
mas está cada vez mais difícil lembrar de tanta história.
Há tristes confetes salpicando das janelas dos trens partindo.
Eu deixo que eles partam.
Não posso me lembrar deles.
Eles apitam com tristeza em meu cotidiano.
Eu esqueço os números grandes,
Esqueço o que eles significam.
Eu peço desculpas àquela seção de fotogravuras
de um jornal de 1945 que iniciou o meu aprendizado.
Peço desculpas à esquerda e à direita.
Peço desculpas antecipadamente
a todos nessa grande e bela platéia por meus comentários finais insossos.
Braun,
Raubal e ele Hitler e suas garotas (tenho alguma experiência nesses assuntos),
esses três seres humanos,
Não consigo tirar seus adoráveis corpos nus de minha cabeça.
Traduçom ao portugues de: Fernando de Paulo Koproski e Maurício Mendonça.

sexta-feira, 24 de outubro de 2008

UNHA BOLSA DE CANICAS de Joseph Joffo

UNHA BOLSA DE CANICAS
Título Orixinal: UN SAC DE BILLETS

Idioma: Galego
Colección: Gaivota
Autor: Joseph Joffo
Tradutor: X. Carlos Álvarez Quinteiro

A diferenza doutras narracións históricas, ten unha característica fundamental que a achega á mocidade que non coñeceu a guerra e a posguerra: está narrada por un rapaz. A guerra, a persecución, a morte, vista polos ollos dun neno xudeo, que mira os acontecementos coa súa inxenuidade e candidez infantil.

ISBN: 978-84-87126-01-7
Formato: 135 x 190 mm
Páxinas: 256.
Encadernación: Rústica con lapelas
Prezo: 11.00€
Edita Edicións do Cumio

quinta-feira, 23 de outubro de 2008

Novidade editorial

20081013 Xudeus Gl
View SlideShare document or Upload your own.

quarta-feira, 22 de outubro de 2008

LOS JUDÍOS DE RIBADAVIA. De Leopoldo Meruéndano Arias

LOS JUDÍOS DE RIBADAVIA
y origen de las cuatro parroquias
Leopoldo Meruéndano Arias

Inclúense neste volume dous traballos do autor publicados orixinariamente na Imprenta El Ribadaviense en 1914 e 1915 e rescatados agora conxuntamente en edición facsímile. Por unha banda, a obra Los judíos de Ribadavia, onde se estuda a orixe e desenvolvemento deste colectivo na vila que é a capital da comarca do Ribeiro e onde se converva un singular e fermosísimo Barrio Xudeu, dos máis destacados de España. Por outro lado, o traballo "Origen y vicisitudes de las antiguas cuatro parroquias de la villa de Ribadavia, de sus dos conventos y de los hospitales de la misma" (Ourense, 1914).
• Páxinas: 96
• Lingua: castelán
• PVP: 10 €
• Colección: Fascímiles
• Ano edición príncipe: 1915
• Ano edición facsímile: 1981
• ISBN: 84–85311–41-8

Leopoldo Meruéndano Arias (1845-1920), erudito ribadaviense, avogado de profesión.

domingo, 19 de outubro de 2008

LOS JUDIOS DE RIVADAVIA. LA JUDERIA DE RIBADAVIA Y SUS PERSONAJES EN LOS SIGLOS XIV-XV. De Gloria de Antonio Rubio


LOS JUDIOS DE RIVADAVIA. LA JUDERIA DE RIBADAVIA Y SUS PERSONAJES EN LOS SIGLOS XIV-XV

De Gloria de Antonio Rubio

Neste libro realizase o estudo da comunidade xudía de Ribadavia, a partir da documentación conservada en diferentes arquivos. Analizanse as referencias a esta comunidade na Crónica de Froissart, o censo aproximado de xudeus que a formaban, a situación da xudería e da sinagoga, así como as súas principais personajes. Este estudo fuxe dos mitos e lendas xurdidos con respecto ao barrio xudeu de Ribadavia, buscando unha visión científica da realidade histórica do mesmo.

ISBN: 84-933244-4-2

Ano de edición: 2004

150 páxinas

PVP: 11,95 €

Edita: Edicións Lóstrego

quinta-feira, 16 de outubro de 2008

Eu fui o capitão do Exodus. De Ike Aronowicz


Eu fui o capitão do Exodus
Ike Aronowicz

228 páginas
20€
978-989-8093-69-1.
Este livro contem um caderno fotográfico.Ike Aronowicz tinha apenas vinte e três anos quando se tornou comandante do Exodus. Sessenta anos depois, conta a longa e dramática travessia do Mediterrâneo, em Julho de 1947, com 4545 judeus a bordo, refugiados dos campos nazis e candidatos à emigração clandestina para a Terra Prometida. A odisseia termina com uma batalha feroz contra as forças britânicas que marcará a memória internacional. Alguns meses depois, no dia 29 de Novembro de 1947, a ONU decide a criação do Estado de Israel.
Ike Aronowicz
Ike Aronowicz foi um dos heróis fundadores de Israel. Em 1947 comandou o navio President Warfield – depois baptizado como Exodus – que transportou, do Sul de França para a Palestina, 4545 refugiados judeus, passageiros apinhados, extenuados pelos anos de guerra, mas determinados a fugir de uma Europa ensanguentada e a alcançar a Palestina, então sob protectorado britânico. Esta epopeia marcou a memória internacional e a História da fundação do Estado de Israel.O autor vive hoje numa casa com forma de barco nos altos de Zikhron-Ya’aqov, no Norte de Israel. Tem oitenta e quatro anos e conta pela primeira vez a sua odisseia excepcional. Este livro foi escrito em colaboração com Elsa Guiol, jornalista no Journal du Dimanche.

quarta-feira, 8 de outubro de 2008

Xudeus e conversos galegos. De Roberto González Rouco


XUDEUS E CONVERSOS GALEGOS
Notas para unha historia pendente
Roberto González Rouco

Xudeus e conversos atoparon en Galicia un territorio tolerante onde puideron convivir sen confrontacións. Esta é a principal tese do libro, unha aproximación didáctica á historia do pobo xudeu e a súa presencia no noso país. O autor afirma que é constante a arribada de xudeus a Galicia dende as matanzas de 1391 e 1414, datas nas que principiou un anti-xudaísmo feroz en Andalucía, Estremadura ou Castela, o que obrigou aos xudeus e máis tarde aos conversos, a se refuxiar en Galicia e Portugal. 'Xudeus e conversos estaban introducidos na sociedade galega e compartían negocios, xogaban nenos cristiáns con nenos xudeus, eran membros dos concellos e tiñan oficios non permitidos aos xudeus no resto de España. Cando había conflictos entre cristiáns e xudeus, as autoridades impartían xustiza sen mirar a que crenza relixiosa pertencían'.Roberto González Rouco fai así mesmo un breve percorrido pola historia deste pobo, dende a súa entrada na Península na época do Rei David, o tempo dos romanos, suevos e visigodos, a época árabe, a inquisición... ata a loucura nazi e os tempos modernos. Esta obra Xudeus e conversos galegos. Notas para unha historia pendente recolle tamén outros aspectos históricos de relevancia como a participación dos xudeus nas revoltas irmandiñas a favor do pobo contra a nobreza, ou a súa intervención na redacción das Cantigas de Afonso X.
• Título: Xudeus e conversos galegos
• Subtítulo: Notas para unha historia pendente
• Autor: Roberto González Rouco
• Idioma: Galego
• Data 1ª edición: Outubro de 2008
• PVP: 17 euros
• ISBN: 978-84-89323-23-0
• Páxinas: 146
• Medidas: 13x23 cms
• Encadernación: tapa branda plastificada, con lapelas
• Colección: Oeste [divulgación&ensaio]
Presentación do libro -->
PREZO: 17,00 €

Edita: Alvarellos Editora

Roberto González Rouco naceu en lugo en 1957. É licenciado en Socioloxía e Ciencias Políticas pola Universidade Complutense de Madrid. Autor do libro Galicia na encrucillada (1994), esta é a súa segunda obra.

sábado, 4 de outubro de 2008

Issac Bashevis Singer: 30 anos do Nobel

Hai 30 anos do Nobel de Literatura para Isaac Bashevis Singer. Escoita AQUÍ o programa emitido na súa lembranza por Radio Sefarad

terça-feira, 30 de setembro de 2008

80 anos de Elie Wiesel

Programa de Radio Sefarad sobre os 80 anos do nacemento de Elie Wiesel ESCOITA AQUÍ

sábado, 27 de setembro de 2008

El niño con el pijama a rayas (trailer en español)


www.Tu.tv
Hoxe venres 26 estrea nos nosos cines

terça-feira, 23 de setembro de 2008

EL DESVÁN DE LA CASA DE LOS SHEPHER. De Tamar Yellin


El desván de la casa de los Shepher
Tamar Yellin
ISBN 13: 978-84-92429-28-8
Gañadora do SAMI ROHR PRIZE 2007 como mellor novela. Novela premiada co RIBALOW PRIZE 2006 Obra seleccionada para o WINGATE PRIZE 2006 Autora galardoada cos premios PUSEY AND ELLERTON PRIZE da Universidade de Oxfor
Tamar Yellin naceu en Inglaterra. Estudou hebreo e árabe en Oxford. Os seus relatos apareceron nunha ampla variedade de diarios e antoloxías. O faiado da casa dos Shepher é a súa primeira novela publicada.
Sinopse:
Despois de moitos anos de ausencia, Shulamit, unha profesora de estudos bíblicos en Inglaterra, regresa ao fogar dos seus antepasados: Xerusalén. Alí redescubrirá a súa historia e a dos seus. Da man de antigas cartas, diarios e documentos toparase consigo mesma, ao descubrir de onde e de quen provén. Da esperanza do seu bisavó, que viaxou até Babilonia perseguindo as sombras da mítica historia das Dez Tribos Perdidas. Do desdén do seu avó, que fuxiu da guerra. Do desengano e da resignación dos seus pais e as súas historias de amor non correspondido. Dunha familia tan diferente e extraordinaria coma todas as demais, absorbida polo paso dos anos e o silencio da irrelevancia: a condena ao anonimato do tempo que se vai. Ao pouco de chegar, Shulamit descobre que os Shepher, os seus, viven entre disputas, pendentes dun estraño e misterioso códice que, ao parecer, en realidade ninguén coñece moi ben, pero que concentra a atención de estudiosos, de expertos, de relixiosos, e de familiares próximos e distantes, aínda que a maioría descoñece os motivos de tanto interese e expectación. O faiado da casa dos Shepher é unha novela extraordinaria, reflexiva, de mirada sosegada e aceda. A autora percorre nas súas páxinas a vida dunha familia das que hai moitas, das que case nada queda, na que podemos reconocedr os nosos propios pasos e os dos que nos precederon polo camiño.
"Entre no faiado da casa dos Shepher e goce dunha fascinante visita a un mundo de corte académico, á vez que dunha pracenteira lectura." Noah Gordon

segunda-feira, 22 de setembro de 2008

LA CAJA NEGRA. De Amos Oz


La caja negra
Nuevos Tiempos. 130.
Rústica con solapas
Novela contemporánea
Editorial Siruela

SINOPSE:

«Querido Alec: Que non teñas destruido esta carta o recoñocer a miña letra no envelope proba que a curiosidade é máis poderosa que o odio. Ou que o teu odio necesita carne fresca.»
Este é o deslumbrante comezo de "La caja negra", considerada pola crítica internacional coma unha das mellores novelas de Amos Oz. Alec e Ilana non se falan desde hai sete anos. O divorcio fora moi duro, as emocións, crueles. Él mudouse a Estados Unidos e fíxose famoso polos seus estudos sobre o fanatismo; ela, ficou en Israel e volveu casar con un ortodoxo. Teñen, sen embargo, un fillo en común, Boaz, que o pai ignora como ofensa á nai. O mozo é un adolescente inquedo, que foi expulsado do colexio pola súa actitude violenta. Ilana, despois de longos anos de silencio, escribe a Alec para pedirlle axuda… Igual que a caixa negra dos avións contén o rexistro dos accidentes aéreos, as cartas que se intercambian as personaxes desvelan as razóns dos seus fracasos… A mujer infiel, o marido arrogante, o fillo rebelde: todos fanse dano sí mesmos e aos demáis na súa loita pola existencia nun país sen compaixón.


DESCARGA FRAGMENTOS EN PDF:
Ler fragmento

Conferencias en Vigo e Compostela


sábado, 20 de setembro de 2008

LAS OLIVAS NEGRAS. De Joann Sfar



LAS OLIVAS NEGRAS
Volumes 1,2 e 3
Joann Sfar
Edicións Kraken
18 Euros
48 páxinas
Por fin apareceu publicada pola editorial Kraken o terceiro volume de Las Olivas Negras. Obra do prolífico Joann Sfar cuxa cabeza semella rebosante de historias, e que así sexa por moito tempo. Nesta ocasión acompáñalle aos lapis o gran Emmanuel Guibert. As olivas negras é o primeiro de tres álbums recentemente editado no noso país por Edicións Kraken. Sfar, na súa extensa produción, toca multitude de paus en canto a xénero e estilo. Unha das actividades coas que o lector ve que o autor goza, é cando Sfar utiliza as páxinas dos seus cómics para reflexionar, para debater consigo mesmo, pero non sempre desde a instropección senón desde o paradoxo ou incomprensión observada desde o exterior mediante personaxes que poden, pola súa situación ou condición, abstraerse da socialización. Neste tipo de historias, como pode ser o caso do gato do rabino ou de Sócrates o semi-can, Sfar sérvese de animais para achegar unha visión crítica e distinta de relixións, mitoloxías e o comportamento humano introducindonos con acerto na temática e convidándonos á reflexión.
Nas olivas negras Sfar cóntanos a historia de Gamaliel e o seu pai, xudeus que emprenden unha viaxe a Xerusalén para ofrecer un sacrificio en honra ao aniversario da morte da nai do raparigo. Cando un comeza a lectura do álbum deseguido pensa que está ante outra obra de reflexión sobre o xudaísmo por parte de Sfar, utilizando nestá ocasión a visión dun neno para expor dúbidas sobre certos aspectos da súa fé. Durante o primeiro terzo da obra esa idea vaise afianzando e un vai sendo espectador dos paradoxos existentes na época entre a doutrina da fé e as normas, e o divorcio que iso supón. Pero ao avanzar a historia devandita idea vaise desvanecendo xa que os acontecementos evolucionan e a temática comeza a tomar un cariz aventureiro, onde Galamiel verase separado do seu pai e onde aires de revolución empezarán a soar pola cidade de Xerusalén. Sfar realiza así un gran traballo neste primeiro álbum, dándonos unha boa ración das súas habituais inquietudes e á vez acción, aproveitando moi ben as 48 páxinas para sentar unha base moi sólida sobre a que desenvolver a súa historia. No apartado gráfico, Emmanuel Guibert realiza un magnífico traballo. Dá gusto ser testemuñas de como co seu trazo sinxelo e elegante consegue dotar aos personaxes dunha gran expresividade e personalidade. Utiliza unha composición fixa de 3 x 2 viñetas a cal sabe aproveitar para conseguir unha narración fluída e acertada salvando con nota as escenas de acción. Sen dúbida, unha recomendábel lectura que serve para sentar de maneira máis que acertada as bases para o desenvolvemento nos seguintes álbums e na cal podemos gozar de varios dos aspectos que tanto nos gustan (a algúns) dese monstro do cómic que é Sfar. A obra está correctamente editada por Edicións Kraken, a cal esperamos que siga apostando por obras de contrastada calidade do cómic francés como neste caso.

sexta-feira, 19 de setembro de 2008

Anuncio de clases de Hebreo

Flayer
View SlideShare document or Upload your own.

sexta-feira, 12 de setembro de 2008

La chica sobre la nevera. De Etgar Keret


La chica sobre la nevera y otros relatos
Autor: Etgar Keret
Colección Nuevos Tiempos


Etgar Keret ofrécenos uns contos moi curtos que se suceden ao ritmo trepidante da vida israelí, revelando unha realidade insoportable e conmovedora á vez: a dunha sociedade que tenta distanciarse do absurdo dos conflitos bélicos da rexión. Os contos de Keret provócannos violentas risotadas polas súas profundas inmersións no humor máis negro e a súa enorme ironía. Movéndose entre a vida corrente e a fantasía, expresan a súa desconformidade e incomodidade ante a realidade, falan da violencia, da debilidade humana, de perdedores sen ambicións, de soñadores que aínda cren poder cambiar o mundo e, tamén, da xeración dos trintañeiros incorrexiblemente apegados á infancia, e todo iso nunha linguaxe coloquial, precipitada e natural no que se recoñecen as técnicas do pastiche, do kitsch e do vídeo clip.

quinta-feira, 11 de setembro de 2008

Pizzería Kamikace


Pizzería Kamikace y otros relatos
Colección Nuevos Tiempos


Neste novo libro de relatos do escritor israelí Etgar Keret, o lector verase sacudido por unha linguaxe fresca, atrevida, irónica e sorprendente, en boca dun aluvión de personaxes que, nun constante ir e vir, provocan situacións chocantes e divertidas, á vez que conmovedoramente tráxicas. Atopámonos con un condutor de autobús que quería ser Deus, con Ana, propietaria dunha tenda de ultramarinos situada ás portas do Inferno, con Haim e o seu mundo de suicidas, que tanto se parece ao mundo dos vivos... Todos estos seres, móvense entre a realidade máis crua e a ficción máis disparatada, que acaba mesturándose nunha soa realidade de irrealidades.

Podes ler un fragmento AQUÍ

quarta-feira, 10 de setembro de 2008

Una vez de Morris Gleitzman

Una vez
Autor: Morris Gleitzman
Pax: 168
Pvp: 15 Euros

Felix ten dez años, é xudeu, e vive nun orfanato esperando o día no que os seus pais volvan a buscalo. É o único neno que non é orfo, ou iso é o que terá que descubrir, porque os nazis irrompen en Polonia, e persiguen e matan aos xudeus. Felix, inconsciente do risco, escápase para buscar aos seus pais. Quizais consiga sobrevivir e atopalos, quizais e ocorra algo bo na súa vida, cando menos unja vez.
------------------------------------
Primer capítulo - UNA VEZ (Morris Gleitzman)

UNA VEZ estuve viviendo en un orfanato en las montañas, un lugar en el que nunca debí haber estado y en el que casi provoco una gran revuelta.Todo fue por culpa de la zanahoria.¿Sabes cuando una monja te sirve la sopa muy caliente de una olla muy grande y te hace inclinarte tanto para que no gotee, que el vaho de la olla empaña tus gafas, y no las puedes limpiar porque estás sujetando el plato y la neblina no se va, aunque reces a Dios, a Jesús, a la Virgen María, al Papa y a Adolf Hitler?Pues eso es lo que me está pasando ahora mismo.Me las apaño como puedo para encontrar el camino de vuelta a mi sitio. Utilizo mis oídos para orientarme. Dodie, que siempre se sienta a mi lado, hace mucho ruido al sorber porque tiene los dientes torcidos. Me pongo el plato sobre la cabeza para que ningún otro niño me quite mi sopa y los sorbidos de Dodie me guían en medio del vapor.Voy a tientas hasta que encuentro el borde de la mesa y apoyo el plato, y me limpio las gafas.En este momento veo la zanahoria.Está flotando en mi sopa, se ve enorme entre las hebras de col y los pedacitos viscosos de cerdo grasiento, las cuatro lentejas y los trozos de escayola gris del techo de la cocina. Una zanahoria entera.No me lo puedo creer. En tres años y ocho meses que llevo en este orfanato nunca había tenido una zanahoria entera en mi plato.Ni yo ni nadie.Ni siquiera las monjas tienen una zanahoria entera y eso que ellas se sirven raciones mucho más grandes que nosotros, los niños, porque necesitan energía extra para ser santas.Aquí arriba en las montañas no podemos cultivar vegetales. Ni siquiera aunque recemos mucho. Es por culpa de las heladas. Por eso si te encuentras una zanahoria entera en este lugar, lo primero que tienes que hacer es contemplarla y luego hacerla pedazos, los suficientes para que sesenta y dos niños, once monjas y un cura puedan probar un trocito.Miro fijamente la zanahoria.En este momento soy probablemente el único niño de toda Polonia con una zanahoria entera en su plato. Durante unos segundos pienso que es un milagro.Pero no puede ser porque los milagros sólo pasaban hace millones de años y ahora estamos en 1942.Entonces me doy cuenta de lo que significa la zanahoria y me tengo que sentar rápidamente antes de que mis piernas flojeen y me desplome. No me lo puedo creer.Por fin. Gracias, Dios, Jesús, María, el Papa y Adolf Hitler, llevo mucho tiempo esperando esto.Es una señal.Esta zanahoria es una señal de Mamá y Papá. Ellos me han enviado mi verdura preferida para que sepa que sus problemas se han terminado. Para que sepa que después de tres interminables años y ocho interminables meses las cosas han mejorado para los libreros judíos. Para que sepa que van a venir a buscarme para llevarme de vuelta a casa.Sí.Mareado de la emoción meto los dedos en la sopa y cojo la zanahoria.Afortunadamente los otros niños están concentrados en su cena, levantando la cuchara hambrientos y echando un vistazo al plato por si acaso se topasen con una pizca de carne o con restos de boñigas de rata.Tengo que darme prisa.Si los demás niños ven la zanahoria van a sentir mucha envidia y va a haber un gran revuelo.Estamos en un orfanato. Se supone que todo el que está aquí tiene a sus padres muertos. Si los otros niños descubren que los míos no lo están, se pondrán muy tristes y las monjas que nos cuidan podrían meterse en un lío con la oficina central católica de Varsovia por haber incumplido las normas.—Felix San Stanislaus.Casi se me cae la zanahoria al suelo. Es la voz de la Madre Minka, que grita mi nombre desde su mesa presidencial.Todo el mundo levanta la vista.—No se juega con la comida, Felix —dice la Madre Minka—. Si ha encontrado un bicho en su plato, sólo tiene que comérselo y estar agradecido.Los demás niños, todos, me están mirando fijamente.Algunos están sonriendo. Otros fruncen el ceño preguntándose qué es lo que está pasando. Intento no parecer el típico niño que acaba de meterse una zanahoria en el bolsillo. Estoy muy feliz y no me importa que me escuezan los dedos por haberlos metido en la sopa hirviendo.Mamá y Papá, por fin vais a venir a por mí.Deben de estar abajo, en el pueblo, y han debido darle la zanahoria al Padre Ludwik para que me la subiese y así darme una sorpresa.Cuando todos los niños vuelven la vista a sus platos, sonrío a la Madre Minka agradecido. Es muy buena, ha hecho una broma para apartar la atención de mi zanahoria.Hubo dos razones por las que Mamá y Papá eligieron este orfanato: porque era el más cercano y por la bondad de la Madre Minka. El día que me trajeron aquí, me contaron que en todos los años que la Madre Minka fue cliente de su librería, antes de que las cosas se pusieran difíciles para los libreros judíos, ni una sola vez criticó un solo libro.La Madre Minka no ve mi sonrisa, está demasiado ocupada, mirando la mesa de San Kazimierz, por lo que vuelvo a sonreír agradecido, esta vez a la Hermana Elwira. Ella tampoco se da cuenta porque está muy ocupada sirviendo la cena a los pocos niños que faltan y se muestra muy compasiva con una niña que está llorando por la cantidad de escayola del techo que hay en su sopa.Son muy amables estas monjas. Las voy a echar de menos cuando Mamá y Papá me lleven de vuelta a casa, deje de ser católico y vuelva a ser judío.—¿No quieres más? —dice una voz pegada a mí.Dodie mira fi jamente mi plato. El suyo está vacío. Termina de sorber entre los agujeritos que separan sus dientes torcidos yme doy cuenta de que está deseando que no quiera más sopa.Por encima de su hombro, Marek y Telek se burlan de él.—Crece de una vez, Dodek —dice Marek, pero en sus ojos se ve un destello de esperanza. En el fondo él también desea poder comerse un poco de mi sopa.Una parte de mí quiere dársela a Dodie porque su mamá y su papá murieron de una grave enfermedad cuando tenía tres años. Pero estos son tiempos muy duros y la comida escasea, y por eso, aunque tu barriga rebose de felicidad, tienes que tragar a la fuerza.Yo lo hago.Dodie sonríe. Sabía que sí que quería la sopa. La idea de que no la quisiese es tan absurda que nos provoca la risa floja.Entonces paro. Me tengo que despedir rápidamente de todo el mundo. Eso me hace estar triste. Y cuando los otros niños vean que Mamá y Papá están vivos sabrán que no he sido sincero con ellos. Eso me hace sentirme todavía más triste.Me digo a mí mismo que no debo ser tan tonto. Ellos no son mis amigos, no de los de verdad. No puedes tener amigos cuando tienes una vida secreta. Con tus amigos tienes que sentirte tan cómodo que, cuando se te escapa una de tus historias sin querer, saben que les has estado contando eso, una historia.Pero siento que Dodie es mi amigo.Mientras me termino la sopa trato de pensar en algo bueno que pueda hacer por él. Algo que le demuestre que estoy contento de haberle conocido. Algo que pueda mejorar su vida aquí dentro después de que me haya ido, una vez que ya esté en mi propia casa, con mis propios libros y con mi mamá y mi papá.Ya sé exactamente qué es lo que puedo hacer por Dodie.Ahora es el momento. Acaban de empezar los turnos para bañarse.La Madre Minka está de pie en la puerta del baño, controlando de arriba abajo el grado de suciedad de Jozef, que está tiritando.Todos estamos tiritando. El baño está congelado y eso que estamos en verano. Quizá porque es muy grande y está debajo del nivel del suelo. Probablemente hace millones de años, cuando se construyó este convento, este baño se usaba para patinar sobre hielo.La Madre Minka coge el cordón que lleva atado a la cintura y con un gesto seco señala hacia el dormitorio. Jozef coge su ropa y se aleja rápidamente, aliviado.—Cerdo con suerte —dice Dodie tiritando de frío. Me salgo de la fi la y me acerco a la Madre Minka.—Disculpe,Madre —le digo.No parece que se haya dado cuenta. Está echando un duro vistazo a Borys, que tiene la mitad del campo de deporte bajo las uñas de las manos y de los pies. Y bastante en los sobacos. Veo cómo la Madre Minka está a punto de agarrar de nuevo su cordón y señalar hacia el baño.Oh, no. No voy a llegar a tiempo.Entonces la Madre Minka se gira hacia mí.—¿Qué pasa aquí? —dice ella.—Por favor,Madre —digo apresuradamente—. ¿Puede ser Dodek el primero en entrar al baño?Los chicos que están en la cola detrás de mí empiezan a refunfuñar. No me vuelvo para mirar a Dodie. Sé que entenderá lo que estoy haciendo.—¿Por qué? —dice la Madre Minka.Doy un paso hacia delante para estar más cerca de ella.Esto es algo entre la Madre Minka y yo.—Usted sabe que los padres de Dodek murieron de una grave enfermedad —le digo—. Bueno, pues Dodek ha decidido que quiere ser médico y dedicar su vida para acabar con todas las enfermedades del mundo. La cosa es que, como futuro médico, tiene que acostumbrarse a la higiene y lavarse bien, con agua caliente y limpia.Contengo la respiración y espero que Dodie no me haya oído. En realidad él quiere trabajar en un matadero de cerdos y estoy preocupado de que diga algo.La Madre Minka me mira fijamente.—Vuelva al final de la fila —dice.—Él necesita de verdad ser el primero en bañarse cada semana —digo—, como futuro médico que será.—Ahora mismo —grita la Madre Minka.No voy a discutir. Con la Madre Minka no puedes.Las monjas pueden tener un gran corazón y ser sin embargo violentas.Cuando paso por delante de Dodie me mira agradecido.Yo le pido perdón con la mirada. Sé que no le molestaría la historia del médico. A él le gustan mis historias.Además yo creo que él sería un gran doctor. Una vez, después de arrancarle las alas a una mosca, consiguió volvérselas a pegar.Ay, este suelo de piedra está demasiado frío para ir descalzo.Eso es otra cosa que Dodie podría hacer en un futuro.Diseñar sistemas de calefacción para los baños. Apuesto que en el año 2000 todos los baños del mundo tendrán calefacción.En los suelos y todo. Y habrá robots que quiten las ramitas y la arena del agua de la bañera.Mira, Borys es el primero en bañarse y el agua ya está marrón. Me puedo imaginar cómo estará cuando finalmente me toque a mí. Estará fría y con más tropezones flotando que los que hay en nuestra sopa.Cierro los ojos y pienso en los baños que Mamá y Papá solían darme. En frente de la chimenea, con agua limpia y un montón de húmedos abrazos entre miles y miles de cuentos.No puedo esperar más, quiero otro baño como ésos.Mamá y Papá, daos prisa.Sigue leyendo en tu librería... es una historia que merece ser leída, al menos UNA VEZ.

terça-feira, 9 de setembro de 2008

El esplendor. De Jaime Einstein


El esplendor
Autor: Jaime Einstein
Ediciones Lobo Sapiens
Novela que trata do misterio do Séfer Zohar -a "biblia" do misticismo xudeu ou Kabalá-, e a trama ten como escenarios Israel, baixo a ocupación romana, a Sefarad medieval e a Roma dos césares e os papas católicos.
A personaxe principal da novela histórica, "El esplendor", é unha obra enciclopédica chamada o Séfer Zohar... a "biblia" do misticismo xudeu ou Kabalá. De acordo á tradición esotérica hebrea, o Zohar foi escrito polo famoso rabino Simón Bar Yojai, en Galilea, durante o século I da era común. A lenda conta que Bar Yojai e o seu fillo Eleazar estiveron agochados nunha remota cova durante trece anos, fuxindo das persecucións romanas. Foi durante este período de ocultamiento que Bar Yojai escribiu a súa inmensa obra, que explica o significado oculto das Sacras Escrituras, a estrutura interna do Creador, e a natureza dos últimos días do noso universo. O libro mantívose oculto por séculos e repentinamente apareceu na Sefarad medieval, de mans do rabino Moisés Ben Shem Tov de León. É importante mencionar que moitos críticos contemporáneos, entre os que se distingue o estudioso Gershom Sholem, consideran que Moisés de León é o autor do Zohar e que o presentou pseudoepigráficamente coma obra de Bar Yojai. A novela trata do misterio desta obra arcana, e a trama ten coma escenarios Israel, sob a ocupación romana, a España medieval e a Roma dos césares e os papas.
Jaime Einstein naceu en Cuba. Estuda nos Estados Unidos onde graduouse en dereito na Universidade de Columbia. Exerceu o Dereito Internacional durante grande parta da súa vida profesional, traballando en infinidade de proxectos que o levaron por todos os recunchos do Planeta. No recén encetado século XXI, Jaime Einstein decidiu mudar rumbos, e comezou a escribir ficción. A súa obra inédita, "La isla de Abraham" trata sobre a vida dos xudeus de Cuba. Jaime Einstein na actualidade mora na Galilea, Israel.

quinta-feira, 4 de setembro de 2008

LA CALLE DE LA JUDERÍA de Toti Martínez de Lezea


LA CALLE DE LA JUDERÍA

De Toti Martinez de Lezea

ISBN: 978-84-8091-482-6
Publicación: 2001/09
Páxinas: 494
Tamaño: 22,5 x 14,5 cm.
Edita: TTARTTALO
Prezo: 24,50
As vidas paralelas, ao longo de case un século, de dous irmáns de procedencia xudía serve de pretexto á autora para ofrecernos un riquísimo retrato da España do século xv. As tensións relixiosas quedan perfectamente reflectidas, cos seus paradoxos e toda a súa crueza, a través do destino de Yosef, que decide converterse ao catolicismo, e de Jonás, que durante toda a súa vida mantense fiel ao credo dos seus pais. A apaixonante historia dunha familia judeoconversa ao longo de varias xeracións, na cidade de Vitoria en pleno século XV.Las prédicas de San Vicente Ferrer, o antagonismo entre cristiáns e xudeus, os ataques ás comunidades xudías e, finalmente, o decreto de expulsión de 1492, mestúranse nesta narración co odio de Martín de Escoriaza cara a Pedro Sánchez de Bilbao - nomee adoptado por Josef Sahadia ao bautizarse - o amor deste e da súa esposa, María Ruiz de Gaona, cristiá vella pertencente a unha antiga familia alavesa, e o ascenso do seu fillo Juan "o rico". Todo iso no marco da zona vella de Vitoria-Gasteiz e, en especial, a Casa do Cordón, palacio dos Sánchez de Bilbao no cal foron aloxados os Reis Católicos, e que aínda se conserva como mostra do seu antigo esplendor.

-------------------

FRAGMENTO:

Invierno de 1404
El hombre caminaba deprisa mirando con recelo a derecha e izquierda. Era ya muy entrada la noche y el toque de queda se había escuchado una hora antes. Su sombra reflejada en los muros de las casas parecía perseguirle como un fantasma. Era joven, pero unos cuantos cabellos blancos habían empezado a asomar en sus sienes y en su barba. Alto y delgado, de facciones armoniosas, vestía un jubón de terciopelo verde musgo y calzas a juego que unas altas botas de montar tapaban hasta medio muslo. Portaba una capa amplia y oscura y la cabeza cubierta por un sombrero ancho rodeado de una larga bufanda envuelta alrededor de su cuello. Podía apreciarse por su aspecto e incluso por sus andares que era hombre de posición holgada.
Había dejado su caballo y su equipaje en las caballerizas del Camino de Navarra, a las puertas de la muralla. No quería llamar la atención. El ruido de los cascos sobre el empedrado haría asomarse a más de un vecino curioso y era mejor pasar totalmente desapercibido.
En su rostro se reflejó el alivio al penetrar por el Portal y contemplar un cartel iluminado por la parpadeante luz de un candil en el que podía leerse "Calle de la Judería". Aminoró la marcha y hasta se entretuvo un instante para colocar bien la bufanda y sacudir el polvo de su traje. Unos pasos más adelante se detuvo delante de una hermosa casa de dos plantas, rodeada por un pequeño muro, y tras posar su mano sobre el mezuzá de la jamba, llamó a la puerta. No tuvo que esperar demasiado. Breves instantes después una mujer de mediana edad abrió la puerta. El recelo que mostraba su rostro se tornó en amplia sonrisa al reconocer al visitante y unas lágrimas aparecieron en sus ojos.
-¡Yehudá !
-Shalom Ruma, la paz sea contigo.
-Y contigo... -respondió la mujer.
Se abrazaron durante largo rato sin decir nada. Después, la mujer se hizo a un lado para permitirle la entrada.
-¿Está David en casa? -preguntó Yehudá al tiempo que se quitaba capa y sombrero y se los tendía a Ruma.
-¿Dónde iba a estar a estas horas? -respondió ella cogiendo las prendas.
-Ocupándose de uno de sus innumerables enfermos...
-¡Ni el mismo rey podría hoy sacarlo de casa! Sarai está en plena labor...
-¿Ya? -la sorpresa y la preocupación se reflejaron en el rostro de Yehudá- ¿No debía nacer el mes que viene ­?
-Y así era -respondió la mujer- pero se ha adelantado y... -añadió bajando la voz- parece ser que hay complicaciones... Sarai nunca ha sido demasiado fuerte...
En silencio penetraron en la cocina e instintivamente el hombre se acercó al hogar en el que alegremente ardían un montón de leños. Se frotó las manos, entumecidas por el frío, y se quedó pensativo. Ruma se aprestó a calentar un poco de caldo.
Un niño de unos tres años dormía profundamente en una pequeña cama al lado de la chimenea. Se inclinó sobre él y le pasó la mano por el cabello revuelto y sudoroso. El niño se movió inquieto pero no abrió los ojos.
-Este tiene que ser... -dijo.
-Nuestro sobrino Jonás -Ruma acabó la frase acercándose con una sonrisa y le tendió un tazón de caldo que su hermano apuró de un trago.
-Es hermoso -dijo reconfortado por el calor del caldo en su estómago.
-Sí que lo es.. Se parece a su madre. Tiene los ojos azules y es un niño listo y cariñoso. La alegría de la casa -concluyó con orgullo casi maternal.
Miró a su hermana con ternura. El tiempo no pasaba en balde. También a ella se le apreciaban cabellos blancos en la que había sido una de las cabelleras más admiradas de la kahala. Llevaba el cabello recogido en un moño, la cara despejada. Había engordado un poco adquiriendo la silueta de una matrona, pero los años no habían hecho menguar una vitalidad que la mantenía siempre activa. Era unos años mayor que él pero siempre habían estado muy unidos. Todavía recordaba la fiesta de su boda y podía ver su rostro iluminado de felicidad al lado de su esposo Eleazar. Nada presagiaba entonces que años más tarde, iban ya para trece, Eleazar muriera en el asalto a la comunidad de Toledo. Dios dispuso que se encontrara en aquella ciudad por motivo de negocios en el momento en que hordas de cristianos furiosos entraron a saco en la judería y mataron a cientos de los suyos. El recuerdo de la terrible matanza todavía le ponía los pelos de punta. Según les relataron a David y a él cuando fueron a ocuparse de las pertenencias de su cuñado y a colocar una lápida sobre su tumba, los cristianos habían asaltado la judería animados por las arengas de un tal Fernán Martínez que predicaba la destrucción de las sinagogas y su conversión en iglesias. Entraron por sus calles armados de machetes y palos, mataron a todo aquel que encontraron en el camino ya fuera hombre, mujer o niño, y saquearon casas y comercios. Su cuñado Eleazar murió junto a muchos otros que trataban de defender la sinagoga.
Ruma nunca se repuso de aquel golpe. Pasado el año de luto, sus hermanos le instaron a contraer un nuevo matrimonio con alguno de los pretendientes que la solicitaban, pero nada logró convencerla. Volvió a la casa de sus padres y se ocupó de ellos. Cuando David se casó con Sarai, ella siguió encargándose de los quehaceres caseros y ayudó a su nueva hermana que carecía de su salud y energía. Su pequeño sobrino Joanás era para ella el hijo que nunca tendría.
-No lo hagas -le rogó su hermano-, deja que primero se ocupe de Sarai. Tiempo tendremos para hablar...
-No te preocupes -insistió Ruma-. Todavía va para largo. Su madre y hermana están arriba y David ha de comer algo. No ha probado bocado en todo el día.
Salió de la cocina y Yehudá le oyó subir las escaleras. Echó una mirada en derredor y se sintió reconfortado. Llevaba ya cuatro años lejos de Vitoria.
-Desde que David y Sarai se casaron... -recordó.
¿Cuál fue la verdadera razón de su marcha? ¿La intención de ampliar sus estudios como inicialmente dijo? Eso era en parte cierto. Había aprendido todo lo que un rabino debía saber pero sentía la imperiosa necesidad de continuar estudiando. ¡Había tantas preguntas sin respuesta!
-Las respuestas están en tu corazón -le había dicho su maestro, don Abraham-. No busques en los libros lo que puedes encontrar muy dentro de ti. Pregúntate y tendrás la respuesta que buscas.
No obstante, y a pesar de sus esfuerzos, el ayuno y la oración, no la había encontrado y decidió ir a Toledo. Las cosas habían cambiado en aquella ciudad. Ya no era el centro de la sabiduría, la tolerancia y la filosofía de las que tanta gala había hecho en años precedentes pero, aun así, seguía siendo el lugar al que todo estudioso debía acudir si quería ampliar sus conocimientos. La pujanza económica, el refinamiento artístico, la prestigiosa biblioteca con miles de volúmenes y manuscritos griegos, latinos, árabes y hebreos y muchos otros aspectos de la intelectualidad y las finanzas seguían presentes en las calles de Toledo y en ellas confluían las mentes más prestigiosas y dotadas de la comunidad judeo-hispánica.
¿O fue tal vez la boda de su hermano con la dulce Sarai lo que le impelió a abandonar la ciudad que le vio nacer? No era secreto de nadie que, desde que eran unos mozalbetes, los dos hermanos Sahadia habían estado enamorados de la misma muchacha. La familia de Sarai eligió a David, entre otras razones, por ser el mayor -aunque el hecho de que fuera médico de méritos incipientes y prometedores y heredero de la casa de sus padres, también tuviera algo que ver en la elección.
Suspiró y también lo hizo el niño dormido al lado del fuego.
-Parece que lees mi pensamiento pequeño Jonás... -sonrió-. La vida da muchas vueltas y tiempo tendrás para comprobarlo.
Dirigió la mirada hacia la puerta al oír ruido de pasos bajando la escalera. David entró como una tromba y sin decir nada le abrazó con tal ímpetu que a punto estuvieron los dos de rodar por el suelo.
-¡ Yehudá ! ¡ Por fin ! -exclamó y volvió a abrazar a su hermano con fuerza.

sexta-feira, 22 de agosto de 2008

LA MENTIRA QUE NO QUISO MORIR. Cien años de los Protocolos. de Hadassa Ben-Itto


Tradución de Emilio Saldaña
ISBN 84-7213-171-8
19,45 euros
Ésta é a historia dunha falsificación nada hai 100 anos: os Protocolos dos Sabios de Sión, un plan satánico inventado por un así chamado Goberno Xudeu Internacional para dominar o mundo, derrubando todos os gobernos existentes, e coroar un rei da casa de David. Distribuidores deste libelo -impreso en centos de edicións, en todos os idiomas- aínda seguen difundíndoo para culpar aos xudeus de guerras, revolucións, depresións económicas, desvalorizacións, actos de terrorismo e mesmo da aparición da Sida. Baseado nunha extensa e precisa investigación realizada ao longo de seis anos e en diferente xeografías, e escrito nun estilo sinxelo ou popular -case como unha historia de detectives-, a autora conduce ao lector ao palacio da Rusia zarista, aos fríos sotos da Okharanka na pre-revolución de San Petersburgo, ás redaccións de xornais de varios países, a encontros secretos con confabuladores e falsificadores, a reunións clandestinas en oficinas políticas cargadas de fume e a salas de Xustiza nas que os Protocolos foron xulgados.
Xurista de recoñecido prestixio, Hadassa Ben-Itto serviu durante 31 anos como xuíza en Israel, en tribunais de Xustiza a todos os niveis, ate que decidiu retirarse para dedicarse a investigar a historia azarosa deste libelo que tanto dano e sufrimento causou ao pobo xudeu a través de todo século XX. Unha e mil veces a mentira quedou demostrada, pero aínda se nega a morrer.
INDICE
Presentación
Nota da autora
Primeiro. Encontros cos Protocolos.
2. A dinastía Romanov e os Protocolos.
3. Os Protocolos a xuízo
4. 1921- Desenmascarando o mito
5. Defendendo unha mentira
6. Decisións difíciles
7. As testemuñas
8. Impresións dixitais francesas sobre un produto ruso
9. Os falsificadores
10. Unha saga surafricana
11. Xustiza en Berna
12. A mentira que non quixo morrer
Índice onomástico
Bibliografía selecta

quinta-feira, 21 de agosto de 2008

EL ÚLTIMO JUDIO de Noah Gordon


"É un grande libro, recoméndocho", iso foi o que me dixo un amigo que non é demasiado afeccionado á lectura e moito menos á novela histórica. Se di que lle gustou haberá que botarlle unha mirada. Sen dúbida a segunda mellor recomendación literaria que esta persoa me fixo.

Autor Noah Gordon naceu en Worcester, Massachusetts. O recoñecemento internacional chegoulle co médico, novela que iniciaba a saga do Cole, historia que completaría nos seus libros posteriores, Chamán e A doutora Cole. Gordon é ademais autor do rabino, O comité da morte e O diamante de Xerusalén, e O último xudeu. A obra de Noah Gordon foi laureada en Estados Unidos pola Society of American Historians co premio James Fenimore Cooper; en Alemaña, recibiu o galardón do Club do Libro de Bertelsmann e, en Italia, foi finalista do certame literario Bancarella. En España os seus libros recibiron en dúas ocasións o Euskadi de Prata, premio outorgado polos libreiros do País Vasco. Na actualidade, vive coa súa esposa Lorraine en Brookline, Massachusetts.

Sinopse

A trama desta novela toma como punto de partida a expulsión dos xudeus na España do século XV e como protagonista ao novo Yonah Toledano. Cando Yonah é separado dos únicos membros da súa familia que quedan con vida, vese forzado a abandonar o seu fogar natal en procura dun novo lugar no que poder establecerse sen ter que renunciar ás súas crenzas. Así, inicia un longo período durante o cal deberá recorrer ao seu enxeño para poder salvagardar o seu segredo. Os cambios continuos de identidade e oficio irán forxando a súa personalidade, e as dificultades non farán senón reafirmar as súas orixes. Desde os seus días de pobreza e soidade até os seus últimos anos como reputado médico, seguimos a vida dun personaxe extraordinario e dun non menos interesante período histórico, no que as traizóns e intrigas estaban á orde do día.

Edición Editorial Edicións B

464 páxinas.

Encadernación en Cartoné cun tamaño de letra grande.

Ideal para conservar na nosa biblioteca. Editorial Edicións B 592 páxinas. Encadernación rústica de peto, cun tamaño de letra aceptable. Editorial Suma de Letras 592 páxinas. Edición rústica de peto cun tamaño de letra cómodo.

Conclusión

Unha das mellores novelas históricas que tiven a oportunidade de ler. Non a cualifico a mellor porque seguramente cheas de obras deste xénero sonme descoñecidas. Para min equiparable aos Alicerces da terra de Ken Follett. Ao principio o autor preséntanos un neno asustado e só nun mundo cruel. Non hai dúbida algunha que o protagonista é un exemplo claro do afán de supervivencia do ser humano. As viaxes de Yonah Toledano por grande parte da xeografía española permiten empaparse da dureza da época e dan unha visión ao meu parecer moi realista do que ocorría neses anos. Notar como o neno se converte en home, á vez que mantén as súas convicións e recordos das raices que lle inculcou o seu pai, permite ademais deleitarse cunha mostra do mimo que o autor crea ao seu protagonista. Mentres segue o seu camiño o personaxe principal ademais vese obrigado a gañarse a vida en todo tipo de traballos, todos eles presentados de forma detallada. Desde os seus primeiros empregos no campo até os seus dias de médico podemos contemplar como se expuñan as distintas profesións da época. A trama inclúe mortes, traizóns e, como non, uns cantos personaxes aos que o adxectivo malvado encáixalles como anel ao dedo. Aínda así o autor non deixa que o lector chegue a percibilos de forma arquetípica. Non son os malos e punto, senón que teñen motivacións, anhelos e un pasado. A dúbida inherente de por que mataron o pai de Yonah mantense viva durante toda a narración, que vai liberando retrincos dunha historia motivada pola cobiza e a envexa. Por suposto até o final non descubriremos realmente até onde chega toda a verdade. Se tivese que mencionar algún punto que atopase frouxo nesta obra sería quizais o excesivo peso da relixión co que se dota a trama. é certo que a expulsión dos judios, e a renuncia por parte de moitos ás súas crenzas, supón un dos alicerces da historia, pero en ocasións tanto o protagonista como o autor reflexionan demasiado sobre iso e pode chegar a cansar. Sen ningunha dúbida recomendaría esta novela a todo tipo de lectores, xa que atesoura entre as súas liñas unha historia que valía a pena ser contada e, polo tanto, lida.

domingo, 17 de agosto de 2008

Axenda do ano xudeu 5769. "Un milagre chamado cine".


Reserva xa a túa nova axenda do ano xudeu 5769
Un milagre chamado cine

Unha axenda de sobremesa coas semanas completas á vista, os calendarios hebreo e gregoriano, e todas as festividades e conmemoracións xudías. A axenda deste ano rinde tributo ao cine xudeu e aos xudeus que fixeron grande o séptimo arte coma produtores, directores, guionistas, actores e actrices. Unha combinación única de creatividade, talento e sensibilidade cuxo rastro seguiremos dende a creación de Hollywood coma meca do cine mundial ate os pequenos estudios de cine ídish en Varsovia, Berlín ou Viena, con reseña das películas que fixeron historia. Dende Al Jholson até os irmáns Marx, dende Theda Bara até Lauren Bacall, dende Jerry Lewis até Kirk Douglas, dende Peter Sellers até Simone Signoret, dende Ernst Lubitsch até Mel Brooks, dende Anouk Aimée até Jan-Pierre Aumont, dende Stanley Kubrik até Richard Lester, dende Roman Polanski até Steven Spielberg...
Prezo: 18,00€ + gastos de envío.
ATENCIÓN: A axenda será distribuida a partir do 1 de setembro e cobrarase no momento da súa entrega.
Non quedes sen esta preciosa axenda!
Fai agora o teu pedido facendo clic AQUÍ